ارتباط از دست‌دهی دندان، سوءهاضمه کارکردی و اختلال رفلاکس معدی- روده‌ای در بزرگسالان اصفهانی

چکیده مقدمه: مطالعات اندکی ارتباط از دست دهی دندان با اختلال معدی و قسمت فوقانی روده مانند سوء‌هاضمه کارکردی و اختلال رفلاکس معدی روده‌ای را ارزیابی کرده است. هدف: ارزیابی ارتباط از دست دادن دندان‌ها با سوء‌هاضمه عملکردی و اجزای آن و رفلاکس معدی روده‌ای در گروه بزرگی از بزرگسالان اصفهانی مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی که بر 4109 نفر از بزرگسالان اصفهانی انجام شد، وضعیت دندانی ارزیابی شد و شرکت‌کنندگان به سه گروه اصلی: افراد دارای همه دندان‌ها، 5-1 دندان از دست داده، و بیش از 5 دندان از دست داده، تقسیم شدند. سوء‌هاضمه عملکردی و اجزای آن (شامل احساس پری پس از غذا، سیری زودرس و درد یا سوزش اپی‌گاستر) و رفلاکس معدی روده‌ای بر پایه سنجه‌هایRome III ارزیابی شد. رابطه وضعیت دندان و اختلال گوارشی با رگرسیون لجستیک (در الگوهای‌های گوناگون) آزمون و P کمتر از 05/0 سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد. نتایج: پس از کاستن عوامل مخدوشگر، ارتباط معنی‌دار بین وضعیت دندانی با سوء‌هاضمه عملکردی و رفلاکس معدی روده‌ای در کل جمعیت دیده نشد. در حالی که افراد 5-1 دندان از دست داده 34/1 برابر و افراد با بیش از 5 دندان از دست داده 09/2 برابر شانس بیشتر برای سیری زودهنگام داشتند. افزون بر آن، افرادی که 5-1 دندان از دست داده بودند، 24/1 برابر پری پس از غذا و درد اپی‌گاستر بیشتری داشتند. همچنین، آنالیز طبقه‌بندی شده بر اساس جنس ارتباط معنی‌داری بین وضعیت دندانی با سوء‌هاضمه عملکردی و رفلاکس معدی روده‌ای در زنان نشان داد؛ به طوری که افرادی که 5-1 دندان از دست داده بودند 33/1 برابر شانس بیشتری برای رفلاکس معدی روده‌ای داشتند و افرادی که بیش از 5 دندان از دست داده بودند نسبت به افراد با دندان‌های کامل 01/2 برابر احتمال بیشتری برای ابتلای به سوء‌هاضمه عملکردی داشتند. نتیجه‌گیری: ارتباط مثبت معنی‌داری بین از دست‌دهی دندان با سوء‌هاضمه عملکردی و رفلاکس معدی روده‌ای در زنان (و نه در مردان) دیده شد. همچنین، ارتباط معنی‌داری بین از دست دادن دندان با اجزای سوء‌هاضمه عملکردی بویژه سیری زودرس در همه جمعیت بدست آمد.